ครูผู้เปิดกะลาให้ผมได้เรียนรู้ – ผมระลึกถึงครูผู้นี้เสมอ แม้จะจำนามสกุลของครูไม่ได้ แต่จำชื่อ “ครูไพฑูรย์” ได้ และบุคลิคลักษณะของครูก็ทำให้นักเรียนทุกคนในโรงเรียนเล็กๆ ประจำตำบลจดจำได้
คำว่าโรงเรียนประจำตำบล ไม่ได้หมายถึงตำบลที่ผมอยู่นะครับ โรงเรียนในตำบลที่ผมอยู่มีถึงชั้น ป.6 เท่านั้น อยากเรียนต่อมัธยมต้องไปเรียนโรงเรียนมัธยมอีกตำบลหนึ่ง
ในสมัยที่ผมเรียนหนังสือชั้นมัธยมต้น ม.1 – ม.3 นั้นถนนยังเป็นถนนลูกรังสีแดงอยู่เลยนะครับ บ้านผมกับโรงเรียนห่างกันประมาณ 7 กิโลเมตร ผมต้องขึ้นรถโดยสาร หรือบางครั้งที่อยากออกกำลังก็ปั่นจักรยานไปโรงเรียน
โรงเรียนมีอาคารคอนกรีตสามชั้นเพียงอาคารเดียว นอกนั้นเป็นอาคารชั้นเดียวไม่มีผนัง มีแค่หลังคากันแดดกันฝนเท่านั้น เราเรียกว่าอาคารชี่วคราว
ครูไพฑูรย์น่าจะจบการศึกษามาใหม่ๆ เพราะดูจากการแต่งตัวของครูที่ชอบใส่ กางเกงขาเดฟและใส่เสื้อสีขาวตัวโคร่งๆ ใหญ่ๆ และใส่เข็มขัดหัวใหญ่ๆ อย่างที่วัยรุ่นสมัยนั้นฮิตกัน
ครูไพฑูรย์สอนวิชาสังคมครับ ซึ่งโดยปกติผมจะเบื่อวิชานี้มาก แต่ครูคนนี้ทำให้ผมไม่เบื่อ ผมจำไม่ได้ชัดเจนนักว่าตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม.1 ม.2 หรือ ม.3 ในการสอนคราวหนึ่ง ครูเอาเพลง “คาราวาน” มาเปิดให้ฟัง
ครูเขาสอนเรื่องความเป็นมาของการปกครองไทย อะไรประมาณนี้แหละครับ เขาเล่าให้ฟังเป็นฉากๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์ 14 ตุลา 16 และ 16 ตุลา 19 และนำเอาเพลงของวงดนตรีคาราวานมาเปิดให้ฟัง
ตอนนั้นยอมรับครับว่า อิน จริงๆ
นั่นทำให้ผมอยากรู้เรื่องมากยิ่งขึ้น ทำให้ไปหาหนังสือมาอ่านเพิ่มเติม ซึ่งเรื่องนี้ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด เนื่องจากพ่อผมมีหนังสือพวกนี้อยู่ไม่น้อย สามารถหาอ่านได้
นอกเหนือจากรุ่นพี่ที่เรียน ม.ปลาย อยู่ในตัวจังหวัดจะนำเทปเพลงฝรั่งเพราะๆ มาให้ได้ฟังเป็นการประดับความรู้เรื่องเพลงแล้ว ก็มีครูไพฑูรย์นี่แหละครับ ที่เป็น ครูผู้เปิดกะลาให้ผมได้เรียนรู้
ตั้งแต่นั้นมา ผมก้กระหานอยากรู้เรื่องพวกนี้ไปเสียทั้งผมด ตามหาตามอ่านตามฟัง ไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลย
บทความที่เกี่ยวข้อง
ทำไมรัฐถึงต้องจ่ายเงินเบี้ยยังชีพ
นักพัฒนาชุมชน องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
รองประธาน ชมรมพัฒนาชุมชนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (แห่งประเทศไทย)
ลูกของแม่ และเพื่อนของท่าน