เรือเล็กควรออกจากฝั่ง – เป็นเพลงของบอดี้สแลมที่มีท่อนฮิตติดหูว่า “จะออกไปแตะขอบฟ้า แต่เหมือนว่าโชคชะตาไม่เข้าใจ” ซึ่งจริงๆ ผมเองก็ไม่รู้ความหมายที่แท้จริงหรอกครับ แต่ฟังจากเพลงน่าจะบอกว่า ให้กล้าที่จะเดินออกจากสิ่งเดิมๆ กล้าที่จะออกไปทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ ทำในสิ่งที่ตัวเองฝัน
ส่วนมากเรามักจะเห็นการเปรียบเทียบประมาณว่า ทำงานรับจ้างกินเงินเดือนมานาน ถึงคราวที่จะออกไปสร้างธุรกิจของตัวเองซะที เรือเล็กควรออกจากฝั่ง อะไรประมาณนี้ครับ
ชีวิตคนๆ หนึ่งถ้าเปรียบเทียบกับอุปสรรคต่างๆ ที่โถมเข้ามา ชีวิตมันเล็กน้อยมากนะครับ การออกสู่โลกภายนอกหรือออกสู่ทะเลมันต้องพบเจอคลื่นระหว่างทางแน่นอน อาจจะเป็นคลื่นเล็ก คลื่นใหญ่ เราไม่สามารถทราบได้ และเมื่อเรือเจอคลื่นก็ไม่รู้ว่าจะล่มหรือจะรอด โดยเฉพาะเรือลำเล็กๆ เราไม่มีทางรู้เลยว่า เมื่อออกไปเจอคลื่นลูกใหญ่จะรอดหรือจะล่ม
เราท่านก็เหมือนกันครับ เมื่อเราออกเดินทางเพื่อไปสู่สิ่งที่เราฝัน หรือเพื่ออะไรก็ตาม เราไม่รู้หรอกว่าเราจะเดินไปได้โดยปลอดภัยมั้ย ระหว่างทางจะเจอพายุ เจอลมฝน เจอหมารุมกัดมั้ย หากว่าเราไม่กล้าที่จะออกเดิน หากว่าเราไม่กล้าที่จะลงมือทำอะไร กลัวนั่น กลัวนี้ กลัวสารพันปัญหา กลัวพบเจอกับอุปสรรคร้อยแปดพันเก้า เราก็คงไม่สามารถเดินทางถึงจุดหมายได้ มันต้องลองเสี่ยง ลองสู้ดูบ้าง
ถือว่าเป็นการสร้างโอกาสขึ้นมาด้วยมือของตัวเอง ประสบการณ์ในระหว่างทางที่เดินไปนั้นมันจะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น
อย่างเพื่อนหลายคนที่สอบฝ่ายได้ หรือสอบกลางได้ หรือสอบอย่างอื่นที่เลื่อนขึ้นสู่ที่สูงกว่าเดิม ต้องออกเดินทางไปทำงานในที่แห่งใหม่ ที่ทำงานแห่งใหม่ที่บางคนรู้ว่าเป็นอย่างไร บางคนไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร มีหลายคนโชคดีที่ได้ไปในที่ที่ตัวเองรู้ว่าสถานที่แห่งนั้นเป็นอย่างไร ในขณะที่อีกหลายคนไม่รู้ว่าบรรยากาศของที่ทำงานแห่งใหม่เป็นอย่างไร
แน่นอนที่สุด เมื่อไปทำงานในสถานที่ที่เราไม่คุ้นเคย เราต้องปรับตัวครับ และผมเชื่อว่าคนที่สอบได้นั้น ไม่ใช่คนใหม่ในงาน ถ้าใหม่คงไม่สามารถสอบฝ่ายได้ ถ้าใหม่คงไม่สามารถสอบกลางได้ อย่างน้อยต้องทำงานมาเป็นสิบปีล่ะนะ
ในช่วงที่มีการเลือกสถานที่ลงในวันที่ไปรายงานตัว ผมก็โดนถามมาเหมือนกันนะครับ ประเภทว่า ระหว่างเอกับบีจะเลือกที่ไหน ส่วนมากผมตอบไม่ได้หรอกครับ ได้แต่บอกว่าเลือกไปเถอะ อย่ากลัวเลย ถ้ามีคนบอกว่าผู้บิหารดี อีกสี่ปีมันอาจจะไม่ดีก็ได้ ใครจะไปรู้ องค์กรเนี่ยบางครั้งมันก็สั่งสมชื่อเสียงดีๆ เหมือนกันนะ เลือกที่ชื่อเสียงดีนั่นแหละครับ
คุณไปเป็นหัวหน้านะครับ ไม่ได้ไปเป็นผู้ปฏิบัติ จะดีหรือไม่ดีถ้ามีอะไรผิดพลาดมาคุณจะบอกว่าลูกน้องทำไม่ได้ คุณต้องออกหน้าในทุกกรณีนั่นแหละ ไม่งั้นเขาก็ไม่เรียกว่าหัวหน้าหรอก…เนาะ
ผมก็อยู่ในโหมดเรือเล็กควรออกจากฝั่งเหมือนกันครับ แต่ก็สงสัยเหมือนกันว่า เรือขนาดไหนกันที่เขาบอกเรือเล็ก HA HA
ถึงแม้นว่าผมสอบฝ่ายไม่ได้ ไม่ได้เลื่อนไปทำงานในตำแหน่งที่สูงขึ้น แต่ผมก็ได้ย้ายมาบ้านแฟนที่จังหวัดพิจิตรครับ ถึงแม้นว่าผมเคยมาที่นี่บ้าง แต่ก็ไม่เคยไปคลุกคลีกับชาวบ้านสักเท่าไร เป็นการเดินทางมาในช่วงเทศกาลอย่างปีใหม่หรือสงกรานต์เท่านั้นเอง แต่การเดินทางมาทำงานมันไม่เหมือนอย่างนั้นน่ะสิครับ
ยิ่งงานพัฒนาชุมชน มันต้องลงพื้นที่ไปหาชาวบ้าน เพื่อที่จะวางแผนในการทำงาน แล้วยิ่งวัฒนธรรม ประเพณี ภาษาพูดไม่เหมือนกันด้วยนี่…ไม่รู้จะเป็นยังไงเหมือนกันครับ และพอมาถึงก็มีญาติผู้ใหญ่ทางอุดรติดสอยห้อยตามมาด้วย ญาติชื่อโควิดน่ะครับ 555 มาถึงแต่ยังไม่ได้ไปทำงานเลย ต้องกักตัวตามมาตรการของสาสุข 10 วัน ต่อด้วยเทศกาลหยุดยาวสงกรานต์อีก
วันจันทร์ที่ 18 เมษายน 2565 ครับจะเดินทางไปสำนักงานที่ทำงานแห่งใหม่ มีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวผมจะมาเล่าให้ฟังครับ
…เรือเล็กควรออกจากฝั่ง…
นักพัฒนาชุมชน องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
รองประธาน ชมรมพัฒนาชุมชนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (แห่งประเทศไทย)
ลูกของแม่ และเพื่อนของท่าน